Moppenleverancier.nl

"In het weekend", zo sprak de schooljuffrouw, "wil ik dat jullie gaan zoeken naar voorbeelden van beleefdheid."

Jantje komt thuis en vraagt of zijn vader hem wil helpen.

"Goed", zegt vader, "dan gaan we samen de stad in."

Even later zitten ze in een volle tram. Een zwangere dame stapt in en beleefd staat de vader van Jantje op.

"Dit is nou een voorbeeld van beleefdheid."

Kleine Jantje loopt met zijn vader op de kinderboerderij. Zien ze twee ezels staan, heel intiem snuitje aan snuitje. Vraagt Jantje:

"Waarom staan ze zo papa?"

"Nou, die twee ezels vinden elkaar lief en gaan misschien wel trouwen", antwoordt vader.

De meester heeft een raadseltje voor de de kinderen in de klas:

"Een ezel staat op 20 meter afstand van de hooiberg. Hij zit vast aan een touw van 10 meter lengte. Hoe kan die ezel toch bij de hooiberg komen?"

Jantje steekt z'n vinger op en zegt:

"Hij loopt naar de hooiberg en begint het hooi te eten."

"Dat denk jij," zegt de meester, "maar ik zei toch dat-ie vast zat aan een touw van 10 meter."

"Ja, dat heb ik wel gehoord, maar u heeft niet gezegd dat het touw ergens aan vast zat."

De juffrouw vraagt in de klas:

"Wat is het grootste ding dat je in de mond kunt stoppen?"

Jantje steekt zijn vinger op en zegt:

Jantje zeurt al maanden zijn ouders de oren van hun kop dat hij een broertje wil.

Op een dag is vader dat gezaag spuugzat. Hij roept Jantje en zegt: “Kijk, hier heb je wat graszaad. Strooi dit maar goed rond in de tuin en dan komt de ooievaar wel vanzelf.”

Jantje strooit het graszaad overal rond.

Twee maanden later krijgen de buren een baby. Tijdens het kraambezoek zegt Jantje tegen de buurman: “Als je maar weet dat het niet jouw zaad was, maar dat van mijn vader!”

De juf staat voor de klas en vraagt aan de kinderen:

"Wie van jullie gaan er allemaal naar de hemel?"

Iedereen steekt zijn vinger op behalve Jantje.

"Waarom jij niet Jantje?" vroeg de juf.

Waarop Jantje antwoord:

"Ik heb aan mijn moeder belooft dat ik direct na school naar huis zou gaan!"

Jantje gaat naar de speeltuin en komt Annemiekje tegen. Hij zegt:

"Ik moet je iets laten zien, maar het is zo geheim dat het niet hier kan. Het moet bij mij thuis gebeuren."

Ze gaan naar zijn huis, en Annemiekje zegt:

"We zijn er, laat het nu maar zien."

Maar Jantje zegt: "Nee, nee, het is zo bijzonder dat het op mijn slaapkamer moet."

Zuchtend gaat Annemiekje mee naar boven en zegt:

"Nu wil ik toch wel eens zien wat het is."

Jantje wil nog niet toegeven:

"Nee, nog niet! Het kan alleen maar onder de dekens gebeuren."

Annemiekje wordt er wel erg ongeduldig van, maar goed, ze gaat mee onder de dekens. Dan laat Jantje zien wat hij zo graag met Annemiekje wilde delen:

"Kijk eens, mijn horloge geeft licht!"

Jantje liep met zijn vader in de dierentuin. Toen ze bij de ooievaars aankwamen zei de vader van Jantje:

"Kijk Jantje, deze ooievaar hier, heeft jou vorige week een zusje gebracht."

Jantje zei toen tegen zijn vader:

"Er lopen honderdduizend mooie vrouwen op de aarde en jij gaat met een ooievaar naar bed?!"