Het meest vervelende aan het leven is de manier waarop het eindigt; aan het eind ga je dood. Daarom zou het leven eigenlijk andersom moeten zijn. Ongeveer zo...
Eerst ga je dood. Ach dan heb je dat alvast achter de rug.
Dan breng je een aantal jaren door in het bejaardentehuis. Beetje bingoën en kaarten. Je gaat steeds beter zien en horen en krijgt een mooie bos haren! Zelfs je echtgenoot gaat er een beetje fatsoenlijk uitzien, wat weer gevolgen heeft met betrekking tot andere seksuele gevoelens waarvan je niet wist dat ze er waren... Er wordt goed voor je gezorgd totdat je er op je 65e uit wordt gegooid omdat je te jong bent.
Vervolgens krijg je van de baas een gouden horloge en ga je werken. Je begint rustig aan met veel vrije dagen en naarmate je er langer werkt word je alleen maar minder gestresst. Je seksuele gevoelens spelen nog meer op, nu het lichaam van je levenspartner steeds goddelijkere vormen begint aan te nemen...
Na een jaartje of 40 te hebben gewerkt ben je jong genoeg om je pensioen te gaan vieren. Aan school hoef je nog niet te denken. Je gaat elk weekend feesten, probeert alcohol en drugs uit, want over 25 jaar is het toch afgelopen. Je neemt lekkere vakanties naar Spanje en gaat iedere winter (après)skiën, want je hebt 40 jaar een goede baan gehad en dus geld zat.
Nu ben je klaar om je studententijd in te gaan. Je gaat je verder bekend maken met de alcoholische drankjes en XTC-tjes. Leren en huiswerk maken? Joh, dat is niet nodig. Je hoeft toch niet meer te gaan werken.
Op je 12e ga je naar de basisschool. Je hebt geen enkele verantwoordelijkheid en je kan zoveel spelen als je wilt.
Dan wordt je baby en na een paar jaar kruip je lekker een vrouw in. Je brengt je laatste negen maanden zwevend door.
Dan nadert je einde en je eindigt als een spetterend orgasme!
