Moppenleverancier.nl

Ik had aan het einde van de week een afspraak bij de gynaecoloog. Vroeg in de ochtend kreeg ik een telefoontje van de assistente, dat er een afzegging was en of het me schikte al om 9.30 uur. Ik zei ja. Ik had net alle gezinsleden naar school en werk gestuurd, toen ik zag dat het al 8.45 uur was. Ik had 35 minuten nodig om bij de praktijk te komen, dus ik had niet veel tijd meer.

Zoals alle vrouwen, ben ik erg op de hygiëne, vooral bij een bezoek aan de gynaecoloog, maar nu had ik echt geen tijd meer voor een uitgebreide wasbeurt. Ik rende de trap op, gooide m'n nachtpon in de hoek en maakte het washandje, wat op de rand van de wastafel lag, nat en haalde het snel door m'n 'onderkant'. Ik gooide het washandje in de wasmand, trok snel iets aan, sprong in de auto en racete naar de dokter.

Bij de dokter moest ik even wachten voordat ik opgeroepen werd. Aangezien ik de routine wel kende, sprong ik op de tafel, keek naar de muur aan de andere kant en wenste dat ik in Parijs was of ergens duizenden km verder weg in een paradijselijke omgeving. Ik was een beetje verbaasd toen de dokter zei: "Jeetje, we hebben wel extra moeite gedaan vandaag." Ik gaf geen antwoord.

Toen ik buitenkwam slaakte ik een zucht van opluchting en ging naar huis. De rest van de dag was ook routine: boodschappen, schoonmaken en eten koken.

Mijn zesjarige dochter was aan het spelen in haar kamer, toen ze ineens uit de badkamer riep: "Mam, waar is mijn washandje?"

Ik zei dat ze een nieuwe moest pakken.

"Nee!" schreeuwde ze. "Ik moet die hebben die hier op de rand van de wastafel lag. Daar lagen al mijn glitterdingetjes op!"